Richard Dukker

Ooit als 20-jarige gestart bij een toenmalige bedrijfsvereniging, begon feitelijk mijn zoektocht naar de ideale baan. Na diverse omzwervingen in de commercie (o.a. bij Heineken en Peugeot), als zelfstandige in de werving & selectie en tweede spoor begeleiding en vervolgens weer als werknemer bij een arbodienst, is mijn conclusie dat de ideale baan niet bestaat. Tenminste, niet voor altijd.

De leukste baan, is wat mij betreft de baan die op dat moment in jouw leven het beste bij jou past. Zo heb ik altijd mijn loopbaan ingericht, en heb ik in 2016 op 53-jarige leeftijd de arbeidsdeskundige opleiding afgerond en ben bij een arbodienst gestart. En sinds een jaar weer als zelfstandige. En met veel plezier, want dit past nu goed bij mij.

In mijn gesprekken met zieke, uitgevallen, werknemers probeer ik diegene vanuit mijn ervaringen ook iets mee te geven over werk, loopbaan, toekomstperspectief en het werkvermogen. Té vaak beluister ik oorzaken van uitval, die te voorkomen waren. Een periodiek reflectiegesprek met jezelf kan je soms tot verrassende wendingen in je loopbaan brengen. En ja, de arbeidsdeskundige mag daar best iets van vinden.

Zoals ik er nu naar kijk, ben ik in mijn derde fase van mijn loopbaan beland. En die ziet er wezenlijk anders uit dan zo’n 15 jaar geleden. Mijn tijd verdeel ik nu voor minder uur tussen werken in Nederland en in het buitenland. Sinaasappels plukken en mountainbiken in Spanje en muziekfestivals bezoeken in Nederland, en nog veel meer leuke dingen...